De stageplaats!


Zoals eerder vermeld lopen we stage in een algemeen psychiatrische instelling in Hviding.

Belangrijk om hierbij te vermelden is dat het een open unit is en dat de patiënten in het weekend naar huis "mogen" gaan.  De meeste patiënten zijn ook opgenomen uit eigen wil.
Desondanks moeten we de hele dag rondlopen met een alarm om onze veiligheid te garanderen. Eerlijk gezegd dragen we deze niet altijd omdat het zo onhandig is en je er overal mee tegenaan loopt.


Een leuk weetje om met jullie te delen! De gebouwen op onze stageplaats zijn beschermd door de overheid omdat ze een belangrijke rol hebben gespeeld in WO I. Zo is ons verteld dat de gebouwen de controlepost zouden geweest zijn tussen de voormalige Deense en Duitse grens.

De sporthal

Een klein deel van het domein

 
Om jullie een saaie en lange uitleg te besparen zullen we een opsomming geven van de verschillen in de werking tussen België en Denemarken. We willen hierbij zeker en vast geen veralgemening maken, de opsomming is enkel het verschil dat we tijdens deze stage hebben opgemerkt.

• Ergotherapie omvat hier: het geven van intensieve sportlessen (met als doel: de "gelukshormonen" te laten vrijkomen), voedingsleer en gewichtsverliesbegeleiding (aangezien de patiënten door de medicatie veel bijkomen), Mindfulness en lichaamsactivatie door massagetechnieken.
• Creatieve therapie wordt minder vaak toegepast tenzij de patiënt hiernaar vraagt.
• Groepstherapieën zijn hier niet gekend. Hun visie is dat je een probleem beter individueel aanpakt!
• Deze is een leuke! Het personeel ontbijt hier samen en dan beginnen ze aan de overdracht. Je voelt dat de sfeer tussen de collega's hier heel goed zit!
• Een minder leuke, twee keer per week komt er een dokter langs om elektroschoktherapie toe te passen! 
• Dan het meest opvallende verschil: een groot deel van de dag zit de Ergotherapeut samen met de patiënten in de leefkamer om er een babbeltje te slaan of om gewoon in de zetel te zitten. Onze stagebegeleidster zegt dat dit zeer belangrijk is om de patiënten het gevoel te geven dat er elk moment iemand voor hun klaarstaat. We moeten echter toegeven dat dit klopt want eenmaal we ons in een zetel neerploffen komen de patiënten op ons af zoals bijtjes naar honing. 

Nog enkele foto's

Karolien in de sporthal

Nina aan de sporthal